Duygularımın Dili Kitabı

Aramadı kör olası bu defa
Çok bekledim telefonun sesini
Bazen saldırıyor bazen müdafaa
Ne fikrini bildim ne hevesini

Keşke onu hiç tanımasaydım
Gönlümü gönlüne bağlamasaydım
Onun için hiç ağlamasaydım
Bu kadar ızdırap çekmezdim bugün

Uykusuz gecelerin hesabını ver
Zaten kederliyim oldum bin beter
Bu dertler beni mezara sokar
Sen de benden gayrı ele gidersin

Benim düşmanımı sen dost belledin
Gönlüme girdin kalbim elledin
Fikrimi aldın beynimi yedin
Senin bu dünyada olmasın kedin

Bazen çok masum bir kuzu gibi
Alnıma yazılan bir yazı gibi
İçimden gitmeyen bir sızı gibi
Benim ile ince oyun oynuyor

Öyle bir oyun ki hayatım rehin
Aşık isen yoktur senin seherin
Yandım bittim işte senin eserin
Kendin için harap ettin sen beni

Seni sevdim bana güven vermedin
Ele gider iken bana sormadın
Sanki benden başkasını sarmadın
Sarmadın derdin de sanki inandım

Adın . . . . . . . Soyadın da . . . . . . .
Beynin yoktur kafan ise çok kalın
Şimdi kiminle istersen salın
Senin bende bitti artık merakın

Üç saattir sana sitem ederim
Senden başka çoktur benim kederim
Ben yalnız hücremde sabah ederim
Gültekin’ in buymuş kaderi derim.

17/04/1995 Pazartesi Saat : 01.15

Gültekin Yıldırım