Duygularımın Dili Kitabı

Ne baharı gördük, ne de yazı biz
Ekmek tavşan oldu, koşan tazı biz
Her kederden sonra ızdıraplı iz
İçimizde kaldı bilen olmadı

Gözümüz kurudu hep ağlamaktan
Belimiz ağrıdı yük taşımaktan
Boynumuz eğrildi boyun eğmekten
Bir gün halimizi soran olmadı

Evde çoluk çocuk ekmek bekliyor
Bakkal veresiye veremem diyor
Bizim gençlik işte böyle eriyor
Bu gerçekleri hiç gören olmadı.

Gültekin Yıldırım