Duygularımın Dili Kitabı

Bak yine akşam oldu
Yine sensiz, yine sessiz
Gözlerime yaş doldu
Çaresiz, çaresiz, çaresiz

Şefkat arayıp durdum
Gün boyu insanlarda
Kendimi tanımaz oldum
Kaybolan akşamlarda

Kime ne söyleyeyim,
Suç kimin, sitem kime?
Gönlümü eyleyeyim
Çare yoktur derdime

Bir çıkmazın içinde
Kaybolup gitmekteyim
İşte böyle biçimde,
Dertlerimi dökmekteyim

Sevgi kutsal, ekmek kadar su kadar
Dikenin üstünde gül, bir şefkat eli arar.

Gültekin Yıldırım