Duygularımın Dili Kitabı

Kullar beni, kullar beni
Erittiler kullar beni
Sanki beni buğday sanıp
Öğüttüler kullar beni

Kullar beni, kullar beni
Öğüttüler kullar beni

Kul doğdum köle oldum
Bir Gonca’ ydım artık soldum
Çok anlar saçımı yoldum
İstemezdim böyle olsun,
Sevdim de bak ne oldu

Kullar beni, kullar beni
Öğüttüler kullar beni

İki çiğdem bir çekirdek
Bu ömür dertle bitecek
Hasretlik cana yetecek
Delirttiler kullar beni

Kullar beni, kullar beni
Öğüttüler kullar beni

Dolaştım boş sokaklarda
Pinekledim çok parklarda
Eridim ben duraklarda
Ezdi geçti kullar beni

Kullar beni, kullar beni
Ezdi geçti kullar beni

Bir güzele meyil verdim
Mutlu olak senle derdim
Onun için ben hederdim
Bıktırdılar kullar beni

Kullar beni, kullar beni
Bıktırdılar kullar beni

Kah mecnun deli gezerim
Tatlı canımdan bezerim
Ne ebedi ne ezelim
Ağlattılar kullar beni

Kullar beni, kullar beni
Ağlattılar kullar beni

Saçım simsiyahtı, beyaz
Söylediklerimi sen yaz
Bu çiçek açmadı bu yaz
Soldurdular kullar beni

Kullar beni, kullar beni
Soldurdular kullar beni.


Gültekin Yıldırım